SENTENTIAE SEXTI :: Sententiae Sexti

TLG 1666 001 :: *SENTENTIAE SEXTI* :: Sententiae Sexti SENTENTIAE SEXTI Gnom. (A.D. 2/3) Sententiae Sexti Source: Chadwick, H. (ed.), The sentences of Sextus. Cambridge: Cambridge University Press, 1959: 12–72. Citation: Sententia — (line)

t	ΣΕΞΤΟΥ ΓΝΩΜΑΙ
1	Πιστὸς ἄνθρωπος ἐκλεκτός ἐστιν ἄνθρωπος.
2	ἐκλεκτὸς ἄνθρωπος ἄνθρωπός ἐστι θεοῦ.
3	θεοῦ ἄνθρωπος ὁ ἄξιος θεοῦ.
4	θεοῦ ἄξιος ὁ μηδὲν ἀνάξιον θεοῦ πράττων.
5	ἐπιτηδεύων οὖν πιστὸς εἶναι μηδὲν ἀνάξιον θεοῦ πράξῃς.
6	ὀλιγόπιστος ἐν πίστει ἄπιστος.
7a	πιστὸς ἐν δοκιμῇ πίστεως θεὸς ἐν ἀνθρώπου σώματι [ζῶντι].
7b	ἄπιστος ἐν πίστει νεκρὸς ἄνθρωπος ἐν σώματι ζῶντι.
8	πιστὸς ἀληθείᾳ ὁ ἀναμάρτητος.
9	μέχρι καὶ τῶν ἐλαχίστων ἀκριβῶς βίου.
10	οὐ γὰρ μικρὸν ἐν βίῳ τὸ παρὰ μικρόν.
11	πᾶν ἁμάρτημα ἀσέβημα ἡγοῦ.
12	οὐκ ὀφθαλμὸς οὐδὲ χεὶρ ἁμαρτάνει οὐδέ τι τῶν ὁμοίων, ἀλλ’ ὁ κακῶς χρώμενος χειρὶ καὶ ὀφθαλμῷ.
13	πᾶν μέλος τοῦ σώματος ἀναπεῖθόν σε μὴ σωφρονεῖν ῥῖψον· ἄμεινον γὰρ χωρὶς τοῦ μέλους ζῆν σωφρόνως ἢ μετὰ τοῦ μέλους ὀλεθρίως.
14	ἀθανάτους σοι νόμιζε παρὰ τῇ κρίσει καὶ τὰς τιμὰς ἔσεσθαι καὶ τὰς τιμωρίας.
15	ὁπόσα τοῦ κόσμου ἔχεις, κἂν ἀφέληταί σού τις, μὴ ἀγανάκτει.
16	σεαυτὸν ἐπιλήψιμον μὴ πάρεχε τῷ κόσμῳ.
17	χωρὶς τῆς ἐλευθερίας πάντα ἀφαιρουμένῳ σε τῷ πέλας ὕπεικε.
18	σοφὸς ἀκτήμων ὅμοιος θεῷ.
19	τοῖς κοσμικοῖς πράγμασιν εἰς αὐτὰ τὰ ἀναγκαῖα χρῶ.
20	τὰ μὲν τοῦ κόσμου τῷ κόσμῳ, τὰ δὲ τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ ἀκριβῶς ἀποδίδου.
21	τὴν ψυχήν σου νόμιζε παραθήκην ἔχειν παρὰ θεοῦ.
22	ὅτε λέγεις περὶ θεοῦ, κρίνῃ ὑπὸ θεοῦ.
23	ἄριστον ἡγοῦ καθαρμὸν τὸ μηδένα ἀδικεῖν.
24	ψυχὴ καθαίρεται λόγῳ θεοῦ ὑπὸ σοφοῦ.
25	ἀναίσθητον οὐσίαν μὴ πεισθῇς εἶναί ποτε θεοῦ.
26	ὁ θεὸς καθὸ νοῦς ἐστιν αὐτοκίνητος, κατ’ αὐτὸ τοῦτο καὶ ὑφέστηκεν.
27	θεοῦ μέγεθος οὐκ ἂν ἐξεύροις πτεροῖς πετόμενος.
28	θεοῦ ὄνομα μὴ ζήτει, οὐ γὰρ εὑρήσεις· πᾶν τὸ ὀνομαζόμενον ὀνομάζεται ὑπὸ τοῦ κρείττονος, ἵνα τὸ μὲν καλῇ, τὸ δὲ ὑπακούῃ· τίς οὖν ὁ ὀνομάσας θεόν; θεὸς οὐκ ὄνομα θεοῦ, ἀλλὰ δόξα περὶ θεοῦ.
29	μηθὲν οὖν ἐν θεῷ ὃ μὴ ἔστι ζήτει.
30	θεὸς αὐγὴ σοφὴ τοῦ ἐναντίου ἀνεπίδεκτος.
31	ὁ θεὸς ὅσα ἐποίησεν, ὑπὲρ ἀνθρώπων αὐτὰ ἐποίησεν.
32	ἄγγελος ὑπηρέτης θεοῦ πρὸς ἄνθρωπον, οὐ γὰρ δὴ πρὸς οὐδένα ἄλλον· τιμιώτερον οὖν ἄνθρωπος ἀγγέλου παρὰ
32	θεῷ.
33	τὸ μὲν πρῶτον εὐεργετοῦν ὁ θεός, τὸ δὲ δεύτερον εὐεργε‐ τούμενον ἄνθρωπος.
34	βίου τοιγαροῦν ὡς ὢν μετὰ θεόν.
35	ἐκλεκτὸς ὢν ἔχεις τι ἐν τῇ συστάσει σου ὁποῖον θεός· χρῶ οὖν τῇ συστάσει σου ὡς ἱερῷ θεοῦ.
36	ἐξουσίαν πιστῷ ὁ θεὸς δίδωσι τὴν κατὰ θεόν· καθαρὰν οὖν δίδωσι καὶ ἀναμάρτητον.
37	αἰδείσθω σου τὸν βίον ὁ κόσμος.
38	μηδενὶ σεαυτὸν ἐπιλήψιμον δίδου.
39	κακῶς ζῶντα μετὰ τὴν ἀπαλλαγὴν τοῦ σώματος εὐθύνει κακὸς δαίμων μέχρις οὗ καὶ τὸν ἔσχατον κοδράντην ἀπο‐ λάβῃ.
40	μακάριος ἀνήρ, οὗ τῆς ψυχῆς οὐδεὶς ἐπιλήψεται εἰς θεὸν πορευομένης.
41	ὃ ἂν τιμήσῃς ὑπὲρ πάντα, ἐκεῖνό σου κυριεύσει.
42	τίμα τὸ ἄριστον, ἵνα καὶ ἄρχῃ ὑπὸ τοῦ ἀρίστου.
43	ἀρχόμενος ὑπὸ τοῦ ἀρίστου αὐτὸς ἄρξεις ὧν ἂν προαιρῇ.
44	τιμὴ μεγίστη θεῷ θεοῦ γνῶσις καὶ ὁμοίωμα.
45	ὅμοιον μὲν οὐδὲν θεῷ, προσφιλέστατον δὲ τὸ εἰς δύναμιν ἐξομοιούμενον.
46a	ἱερὸν ἅγιον θεοῦ διάνοια εὐσεβοῦς.
46b	ἄριστον θυσιαστήριον θεῷ καρδία καθαρὰ καὶ ἀναμάρ‐ τητος.
47	θυσία θεῷ μόνη καὶ προσηνὴς ἡ ἀνθρώποις εὐεργεσία διὰ
47	θεόν.
48	ἄνθρωπος κεχαρισμένα θεῷ πράττει ὁ ζῶν εἰς δύναμιν κατὰ θεόν.
49	ὁ μὲν θεὸς οὐδενὸς δεῖται, ὁ δὲ πιστὸς μόνου θεοῦ.
50	ζηλοῖ τὸν οὐδενὸς δεόμενον ὁ τῶν ὀλίγων ἀναγκαίως δεόμενος.
51	ἄσκει μέγας μὲν εἶναι παρὰ θεῷ, παρὰ δὲ ἀνθρώποις ἀν‐ επίφθονος.
52	χρηστὸς ὢν εἰς τοὺς δεομένους μέγας ἂν εἴης παρὰ θεῷ.
53	ἀνδρὸς σοφοῦ ζῶντος μὲν ὀλίγος ὁ λόγος παρὰ ἀνθρώποις, τελευτήσαντος δὲ τὸ κλέος ᾄδεται.
54	τὸν χρόνον ὃν ἂν μὴ νοήσῃς τὸν θεόν, τοῦτον νόμιζέ σοι ἀπολωλέναι.
55	τὸ μὲν σῶμά σου μόνον ἐπιδημείτω τῇ γῇ, ἡ δὲ ψυχὴ ἀεὶ ἔστω παρὰ θεῷ.
56	νόει τὰ καλά, ἵνα καὶ πράττῃς τὰ καλά.
57a	ἔννοια ἀνθρώπου θεὸν οὐ λανθάνει.
57b	ἔστω σου ἡ διάνοια καθαρὰ κακοῦ παντός.
58	ἄξιος ἔσο τοῦ ἀξιώσαντός σε εἰπεῖν υἱὸν καὶ πρᾶττε πάντα ὡς υἱὸς θεοῦ.
59	θεὸν πατέρα καλῶν ἐν οἷς πράττεις τούτου μέμνησο.
60	ἁγνὸς ἀνὴρ καὶ ἀναμάρτητος ἐξουσίαν ἔχει παρὰ θεῷ ὡς
60	υἱὸς θεοῦ.
61	ἀγαθὴ διάνοια χῶρος θεοῦ.
62	κακὴ διάνοια χῶρός ἐστιν κακῶν.
63	τὸν ἀδικοῦντα τοῦ ἀδικεῖν ἀπαλλάττων κολάζοις ἂν κατὰ θεόν.
64	ἄσκει μὴ τὸ δοκεῖν ἀλλὰ τὸ εἶναι δίκαιος· τὸ δοκεῖν γὰρ ἕκαστον τοῦ εἶναι ἀφαιρεῖται.
65	τίμα τὸ δίκαιον δι’ αὐτό.
66	οὐκ ἂν λάθοις θεὸν πράττων ἄδικα, οὐδὲ γὰρ διανοού‐ μενος.
67	σώφρων ἀνὴρ ἁγνὸς παρὰ τῷ θεῷ.
68	ἀκολασίαν φεῦγε.
69	εὐλογιστίαν ἄσκει.
70	κράτει τῶν ἡδονῶν.
71a	νίκα τὸ σῶμα ἐν παντί.
71b	ἐκ φιληδονίας ἀκολασίαν οὐκ ἐκφεύξῃ.
72	φιληδόνου ὁ θεὸς οὐκ ἀκούει.
73	τρυφῆς πέρας ὄλεθρος.
74	ὁ λόγος σου τῶν ὁρμῶν σου προηγείσθω.
75a	δεινότατόν ἐστιν πάθεσι δουλεύειν.
75b	ὅσα πάθη ψυχῆς, τοσοῦτοι δεσπόται.
76	φιλοχρηματία φιλοσωματίας ἔλεγχος.
77	κτῶ τὰ τῆς ψυχῆς ὡς βέβαια.
78	ἀποτάττου τοῖς τοῦ σώματος, ἐφ’ ὅσον δυνατὸς εἶ.
79	μόνον οἰκεῖον ἡγοῦ τὸ ἀγαθόν.
80	ὁποῖος θέλεις εὐχόμενος εἶναι, ἀεὶ ἔσο.
81	ὅταν τὰ κάλλιστα τῶν κτημάτων εὐλόγως εἰς βόρβορον
81	ῥίψῃς, τότε καθαρὸς ὢν αἰτοῦ τι παρὰ τοῦ θεοῦ.
82a	ὁποῖος θέλεις εἶναι παρὰ θεῷ, ἤδη ἔσο.
82b	τῶν τοῦ κόσμου μεταδιδοὺς καταφρόνει.
82c	μέμνησο ὢν μετὰ θεόν.
82d	ψυχὴ ἀνθρώπου θεοσεβοῦς θεὸς ἐν σώματι.
82e	μιαίνει τὸν θεὸν ὁ κακῶς νοῶν τὸν θεόν.
83	γλῶσσα βλάσφημος διανοίας ἔλεγχος κακῆς.
84	γλῶσσαν εὔφημον κέκτησο, μάλιστα δὲ περὶ θεοῦ.
85	κακῶς μὲν ποιῆσαι θεὸν δυνατὸς οὐδείς, ἀσεβέστατος δὲ ὁ βλασφημῶν· δυνατὸς γὰρ ὢν κἂν ἐποίησεν.
86a	κρηπὶς εὐσεβείας ἐγκράτεια.
86b	τέλος εὐσεβείας φιλία πρὸς θεόν.
87	χρῶ τῷ εὐσεβεῖ ὡς σαυτῷ.
88	εὔχου σοι γενέσθαι μὴ ἃ βούλει, ἀλλ’ ἃ δεῖ καὶ συμφέρει.
89	ὡς θέλεις χρήσασθαί σοι τοὺς πέλας, καὶ σὺ χρῶ αὐτοῖς.
90	ἃ ψέγεις, μηδὲ ποίει.
91a	μηδείς σε πειθέτω ποιεῖν τι παρὰ τὸ βέλτιον.
91b	ἃ δέδοταί σοι, κἂν ἀφέληταί σού τις, μὴ ἀγανάκτει.
92	ἃ δίδωσιν ὁ θεός, οὐδεὶς ἀφαιρεῖται.
93	σκέπτου πρὸ τοῦ πράττειν καὶ ἃ πράττεις ἐξέταζε, ἵνα
93	μηδὲν ποιῇς ὃ μὴ δεῖ.
94	ὃ πράττων οὐκ ἂν θέλοις εἰδέναι τὸν θεόν, τοῦτο μὴ πράξῃς.
95a	πρὸ παντὸς οὗ πράττεις νόει τὸν θεόν.
95b	φῶς σου τῶν πράξεων προηγείσθω.
96	μεγίστη ἀσέβεια εἰς θεὸν ἀνθρώπου κάκωσις.
97	ψυχὴ φωτίζεται ἐννοίᾳ θεοῦ.
98	αὐτάρκειαν ἄσκει.
99	τῶν ἀτόπων μὴ ὀρέγου.
100	τῶν καλῶν ἐκπόνει τὰ αἴτια.
101	τὰ τοῦ σώματος μὴ ἀγάπα.
102	ἀκάθαρτον ἄνθρωπον ποιεῖ πρᾶξις αἰσχρά.
103	καθαίρει ψυχὴν ἀνοήτου δόξης ἔλεγχος.
104	ὁ θεὸς ἀνθρώπων καλῶν πράξεων ἡγεμών ἐστιν.
105	μηδένα ἐχθρὸν ἡγοῦ.
106a	ἀγάπα τὸ ὁμόφυλον.
106b	ἀγάπα τὸν θεὸν καὶ πρὸ τῆς ψυχῆς σου.
107	οὐ χαλεπὸν ἁμαρτωλοὺς ἐπὶ τὸ αὐτὸ γενέσθαι μὴ ἁμαρ‐ τάνοντας.
108a	τροφαὶ πολλαὶ ἁγνείαν ἐμποδίζουσιν.
108b	ἀκρασία σιτίων ἀκάθαρτον ποιεῖ.
109	ἐμψύχων ἁπάντων χρῆσις μὲν ἀδιάφορον, ἀποχὴ δὲ λογι‐ κώτερον.
110	οὐ τὰ εἰσιόντα διὰ τοῦ στόματος σιτία καὶ ποτὰ μιαίνει τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὰ ἀπὸ κακοῦ ἤθους ἐξιόντα.
111	ὃ ἂν 〈ἡδονῇ〉 ἡττώμενος σιτίον προσφέρῃ μιαίνει σε.
112	πλήθει ἀρέσκειν μὴ ἐπιτήδευε.
113	παντὸς οὗ καλῶς πράττεις αἴτιον ἡγοῦ τὸν θεόν.
114	κακῶν θεὸς ἀναίτιος.
115	μὴ πλέον κτῶ ὧν τὸ σῶμα ἐπιζητεῖ.
116	ψυχὴν χρυσὸς οὐ ῥύεται κακῶν.
117	οὐ γέγονας ἐντρυφήσων τῇ τοῦ θεοῦ παρασκευῇ.
118	κτῶ ἃ μηδείς σου ἀφαιρεῖται.
119	φέρε τὰ ἀναγκαῖα ὡς ἀναγκαῖα.
120	μεγαλοψυχίαν ἄσκει.
121a	ὧν καταφρονῶν ἐπαινῇ εὐλόγως, τούτων μὴ περιέχου.
121b	ἐφ’ οἷς εὐλόγως μεγαλοφρονεῖς, ταῦτα κέκτησο.
122	εὔχου τῷ θεῷ τὰ ἄξια τοῦ θεοῦ.
123	τὸν ἐν σοὶ λόγον τοῦ βίου σου νόμον ποίει.
124	αἰτοῦ παρὰ θεοῦ ἃ μὴ λάβοις ἂν παρὰ ἀνθρώπου.
125	ὧν ἡγεμόνες οἱ πόνοι, ταῦτά σοι εὔχου γενέσθαι μετὰ τοὺς πόνους.
126	εὐχὴ ῥᾳθύμου μάταιος λόγος.
127	ὧν τοῦ σώματος ἀπαλλαγεὶς οὐ δεήσῃ, καταφρόνει.
128	ὃ κτησάμενος οὐ καθέξεις, μὴ αἰτοῦ παρὰ θεοῦ.
129	ἔθιζε τὴν ψυχήν σου μετὰ θεὸν ἐφ’ ἑαυτῇ μεγαλοφρονεῖν.
130	μηθὲν ὧν ἀφαιρήσεταί σε κακὸς ἀνὴρ τίμα.
131	μόνον ἀγαθὸν ἡγοῦ τὸ πρέπον θεῷ.
132	τὸ ἄξιον θεοῦ καὶ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ.
133	ὃ οὐ συμβάλλεται πρὸς εὐδαιμονίαν θεῷ, οὐδὲ ἀνθρώπῳ.
134	ταῦτα θέλε ἃ θέλοι ἂν καὶ ὁ θεός.
135	υἱὸς θεοῦ ὁ ταῦτα μόνα τιμῶν ἃ καὶ ὁ θεός.
136	ἐφ’ ὅσον ποθεῖ τὸ σῶμα, ἡ ψυχὴ τὸν θεὸν ἀγνοεῖ.
137	ὄρεξις κτήσεως ἀρχὴ πλεονεξίας.
138	ἐκ φιλαυτίας ἀδικία φύεται.
139a	ὀλίγα πέφυκεν τῇ ψυχῇ τὸ σῶμα ἐνοχλεῖν.
139b	φιληδονία ποιεῖ σώμα ἀφόρητον.
140	πᾶν τὸ πλέον ἀνθρώπῳ πολέμιον.
141	φιλῶν ἃ μὴ δεῖ οὐ φιλήσεις ἃ δεῖ.
142	σπουδάζοντά σε περὶ τὰ μὴ καλὰ λήσεται τὰ καλά.
143	σοφοῦ διάνοια ἀεὶ παρὰ θεῷ.
144	σοφοῦ διανοίᾳ θεὸς ἐνοικεῖ.
145	σοφὸς ὀλίγοις γινώσκεται.
146	ἀπλήρωτος ἐπιθυμία, διὰ τοῦτο καὶ ἄπορος.
147	τὸ σοφὸν ἀεὶ ἑαυτῷ ὅμοιον.
148	αὔταρκες πρὸς εὐδαιμονίαν θεοῦ γνῶσις καὶ ὁμοίωμα.
149	κακοὶ κολακευόμενοι κακίους γίνονται.
150	ἀφόρητον γίνεται κακία ἐπαινουμένη.
151	ἡ γλῶσσά σου τῷ νοΐ σου ἑπέσθω.
152	αἱρετώτερον λίθον εἰκῇ βάλλειν ἢ λόγον.
153	σκέπτου πρὸ τοῦ λέγειν ἵνα μὴ λέγῃς ἃ μὴ δεῖ.
154	ῥήματα ἄνευ νοῦ ψόφος.
155	πολυλογία οὐκ ἐκφεύγει ἁμαρτίαν.
156	βραχυλογίᾳ σοφία παρακολουθεῖ.
157	μακρολογία σημεῖον ἀμαθίας.
158	τὸ ἀληθὲς ἀγάπα.
159	τῷ ψεύδει χρῶ ὡς φαρμάκῳ.
160	καιρὸς τῶν λόγων σου προηγείσθω.
161	λέγε ὅτε σιγᾶν οὐ καθήκει.
162a	περὶ ὧν οὐκ οἶδας σιώπα.
162b	περὶ ὧν οἶδας, ὅτε δεῖ λέγε.
163a	λόγος παρὰ καιρὸν διανοίας ἔλεγχος κακῆς.
163b	ὁπότε δεῖ πράττειν, λόγῳ μὴ χρῶ.
164a	ἐν συλλόγῳ πρῶτος λέγειν μὴ ἐπιτήδευε.
164b	ἡ αὐτὴ ἐπιστήμη ἐστὶ τοῦ λέγειν καὶ τοῦ σιωπᾶν.
165a	ἄμεινον ἡττᾶσθαι τἀληθῆ λέγοντα τοῦ περιγενέσθαι μετὰ ἀπάτης.
165b	ὁ νικῶν τῷ ἀπατᾶν νικᾶται ἐν ἤθει.
165c	μάρτυρες κακῶν γίνονται λόγοι ψευδεῖς.
165d	μεγάλη περίστασις ᾗ πρέπει ψεῦδος.
165e	ὁπότε ἁμαρτάνων εἶ τἀληθῆ λέγων, ἀναγκαίως τότε ψευδῆ λέγων οὐχ ἁμαρτήσεις.
165f	μηδένα ἀπάτα, μάλιστα τὸν συμβουλίας δεόμενον.
165g	μετὰ πλειόνων λέγων μᾶλλον ὄψει τὰ συμφέροντα.
166	πίστις ἁπασῶν καλῶν πράξεων ἡγεμών ἐστιν.
167	σοφία ψυχὴν ὁδηγεῖ πρὸς θεόν.
168	οὐδὲν οἰκειότερον σοφίᾳ ἀληθείας.
169	οὐ δυνατὸν τὴν αὐτὴν φύσιν πιστήν τε εἶναι καὶ φιλοψευδῆ.
170	δειλῇ καὶ ἀνελευθέρῳ φύσει πίστις οὐκ ἂν μετείη.
171a	τὸ λέγειν ἃ δεῖ τοῦ ἀκούειν πιστὸς ὢν μὴ προτίμα.
171b	ἐν πιστοῖς ὢν μᾶλλον ἄκουε ἤπερ λέγε.
172	φιλήδονος ἀνὴρ ἄχρηστος ἐν παντί.
173	ἀνεύθυνος ὢν λόγοις μὴ χρῶ περὶ θεοῦ.
174	τὰ τῶν ἀγνοούντων ἁμαρτήματα τῶν διδαξάντων αὐτοὺς ὀνείδη.
175	νεκροὶ παρὰ θεῷ δι’ οὓς τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ λοιδορεῖται.
176	σοφὸς ἀνὴρ εὐεργέτης μετὰ θεόν.
177	τοὺς λόγους σου ὁ βίος βεβαιούτω παρὰ τοῖς ἀκούουσιν.
178	ὃ μὴ δεῖ ποιεῖν, μηδ’ ὑπονοοῦ ποιεῖν.
179	ἃ μὴ θέλεις παθεῖν, μηδὲ ποίει.
180	ἃ ποιεῖν αἰσχρόν, καὶ προστάττειν ἑτέρῳ αἰσχρόν.
181	μέχρι καὶ τοῦ νοῦ καθάρευε τῶν ἁμαρτημάτων.
182	ἄρχων ἀνθρώπων μέμνησο ἄρχεσθαι παρὰ θεοῦ.
183	ὁ κρίνων ἄνθρωπον κρίνεται ὑπὸ τοῦ θεοῦ.
184	μείζων ὁ κίνδυνος δικαζομένου δικαστῇ.
185	ἅπασι μᾶλλον ἢ λόγῳ βλάπτε ἄνθρωπον.
186	δυνατὸν ἀπατῆσαι λόγῳ ἄνθρωπον, θεὸν μέντοι ἀδύνατον.
187	οὐ χαλεπὸν ἐπίστασθαι καὶ ἐν λόγῳ νενικῆσθαι.
188	κακοδοξίας αἰτιώτατον ἡ ἐν πίστει φιλοδοξία.
189	τίμα τὸ πιστὸς εἶναι διὰ τοῦ εἶναι.
190	σέβου σοφὸν ἄνδρα ὡς εἰκόνα θεοῦ ζῶσαν.
191	σοφὸς ἀνὴρ καὶ γυμνὸς ὢν δοκείτω σοι σοφὸς εἶναι.
192	διὰ τὸ πολλὰ ἔχειν χρήματα 〈μὴ〉 τιμήσῃς μηδένα.
193	χαλεπόν ἐστιν πλουτοῦντα σωθῆναι.
194	ψέγειν ἄνδρα σοφὸν καὶ θεὸν ἴσον ἁμάρτημα.
195	λόγον χειρίζων περὶ θεοῦ παραθήκην σοι δεδόσθαι νόμιζε τὰς ψυχὰς τῶν ἀκουόντων.
196	οὐκ ἔστιν βιῶναι καλῶς μὴ πεπιστευκότα γνησίως.
197	μόνον τὸ καλὸν ἀγαθὸν ἡγοῦ καὶ καλὸν μόνον τὸ πρέπον θεῷ.
198	ποίει μεγάλα μὴ μεγάλα ὑπισχνούμενος.
199	οὐ γενήσῃ σοφὸς οἰόμενος εἶναι πρὸ τοῦ εἶναι.
200	μεγάλη περίστασις πιστὸν ἄνδρα δείκνυσι.
201	τέλος ἡγοῦ βίου τὸ ζῆν κατὰ θεόν.
202	μηδὲν ἡγοῦ κακόν, ὃ μή ἐστιν αἰσχρόν.
203	κόρου πέρας ὕβρις, ὕβρεως δὲ ὄλεθρος.
204	οὐκ ἀναβήσεται πάθος ἐπὶ καρδίαν πιστοῦ.
205	πᾶν πάθος ψυχῆς λόγῳ πολέμιον.
206	ὃ ἂν πράξῃς ἐν πάθει ὤν, μετανοήσεις.
207	πάθη νοσημάτων ἀρχαί.
208a	κακία νόσος ψυχῆς.
208b	ἀδικία ψυχῆς θάνατος.
209	τότε δόκει πιστὸς εἶναι, ὅταν τῶν τῆς ψυχῆς παθῶν ἀπαλ‐ λαγῇς.
210a	ἀνθρώποις χρῶ τοῖς ἅπασιν ὡς κοινὸς ἀνθρώπων εὐεργέτης.
210b	ὡς θέλεις χρήσασθαί σοι τοὺς πέλας, καὶ σὺ χρῶ αὐτοῖς.
211	ἀνθρώποις κακῶς χρώμενος σεαυτῷ κακῶς χρήσῃ.
212	οὐδένα κακῶς ποιήσει ὁ πιστός.
213	εὔχου τοὺς ἐχθροὺς δύνασθαι εὐεργετεῖν.
214	φαύλοις φαίνεται ἄχρηστος σοφὸς ἀνήρ.
215	οὐκ ἄνευ θεοῦ καλῶς ζήσεις.
216	ὑπὲρ τοῦ κατὰ θεὸν ζῆν πάντα ὑπόμενε.
217	εὐχῆς οὐκ ἀκούει θεὸς τοῦ ἀνθρώπων δεομένων οὐκ ἀκούοντος.
218	φιλόσοφος φιλοσόφῳ δῶρον παρὰ θεοῦ.
219	τιμῶν φιλόσοφον τιμήσεις σεαυτόν.
220	πιστὸς ὢν ἴσθι.
221	ὅταν υἱόν σε λέγῃ τις, μέμνησο τίνος σε λέγει υἱόν.
222	θεὸν πατέρα καλῶν ἐν οἷς πράττεις τούτου μέμνησο.
223	τὰ ῥήματά σου [τὰ πιστὰ] πολλῆς εὐσεβείας μεστὰ ἔστω.
224	ἐν οἷς πράττεις πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχε τὸν θεόν.
225	δεινόν ἐστιν θεὸν πατέρα ὁμολογοῦντα πρᾶξαί τι ἄσχημον.
226	σοφὸν ὁ μὴ φιλῶν, οὐδὲ ἑαυτόν.
227	μηθὲν ἴδιον κτῆμα νομιζέσθω φιλοσόφῳ.
228	ὧν κοινὸς ὁ θεὸς καὶ ταῦτα ὡς πατήρ, τούτων μὴ κοινὰ εἶναι τὰ κτήματα οὐκ εὐσεβές.
229	ἀχαριστεῖ θεῷ ὁ μὴ περὶ πολλοῦ ποιούμενος φιλόσοφον.
230a	γάμον γὰρ δίδωσίν σοι παραιτεῖσθαι ἵνα ζήσῃς ὡς πάρ‐ εδρος θεῷ.
230b	γάμει καὶ παιδοποιοῦ χαλεπὸν εἰδὼς ἑκάτερον· εἰ δὲ καθάπερ εἰδὼς πόλεμον ὅτι χαλεπὸν ἀνδρίζοιο, καὶ γάμει καὶ παιδοποιοῦ.
231	μοιχὸς τῆς ἑαυτοῦ γυναικὸς πᾶς ὁ ἀκόλαστος.
232	μηδὲν ἕνεκα ψιλῆς ἡδονῆς ποίει.
233	ἴσθι μοιχὸς εἶναι κἂν νοήσῃς μοιχεῦσαι· καὶ περὶ παντὸς ἁμαρτήματος ὁ αὐτὸς ἔστω σοι λόγος.
234	πιστὸν εἰπὼν σεαυτὸν ὡμολόγησας μηδὲ ἁμαρτεῖν θεῷ.
235	πιστῇ γυναικὶ κόσμος σωφροσύνη νομιζέσθω.
236	ἀνὴρ γυναῖκα ἀποπέμπων ὁμολογεῖ μηδὲ γυναικὸς ἄρχειν δύνασθαι.
237	γυνὴ σώφρων ἀνδρὸς εὔκλεια.
238	αἰδούμενος γαμετὴν αἰδουμένην ἕξεις.
239	ὁ τῶν πιστῶν γάμος ἀγὼν ἔστω περὶ ἐγκρατείας.
240	ὡς ἂν γαστρὸς ἄρξῃς, καὶ ἀφροδισίων ἄρξεις.
241	φυλάττου τὸν παρὰ τῶν ἀπίστων ἔπαινον.
242	ἃ προῖκα λαμβάνεις παρὰ θεοῦ, καὶ δίδου προῖκα.
243	πλῆθος πιστῶν οὐκ ἂν ἐξεύροις· σπάνιον γὰρ τὸ ἀγαθόν.
244	σοφὸν τίμα μετὰ θεόν.
245	ἐλεγχόμενος ἵνα γένῃ σοφὸς χάριν ἴσθι τοῖς ἐλέγχουσιν.
246	ὁ τὸν σοφὸν οὐ δυνάμενος φέρειν τὸ ἀγαθὸν οὐ δύναται φέρειν.
247	πιστὸς εἶναι θέλων μάλιστα μὲν μὴ ἁμάρτῃς, εἰ δέ τι, μὴ δισσῶς τὸ αὐτό.
248	ὃ μή ἐστι μάθημα θεοῦ ἄξιον, μὴ μάθῃς.
249	πολυμαθία περιεργία ψυχῆς νομιζέσθω.
250	ὁ τὰ τοῦ θεοῦ ἀξίως εἰδὼς σοφὸς ἀνήρ.
251	χωρὶς μαθήματος οὐκ ἔσῃ θεοφιλής· ἐκείνου περιέχου ὡς ἀναγκαίου.
252	φείδεται χρόνου σοφὸς ἀνήρ.
253a	παρρησίαν ἄγε μετὰ αἰδοῦς.
253b	ἔστιν σοφοῦ καὶ ὕπνος ἐγκράτεια.
254	ἀνιάτω σε μᾶλλον τέκνα κακῶς ζῶντα τοῦ μὴ ζῆν.
255	τὸ γὰρ ζῆν μὲν οὐκ ἐφ’ ἡμῖν, καλῶς δὲ ζῆν καὶ ἐφ’ ἡμῖν.
256	τέκνα μὴ πιστὰ οὐ τέκνα.
257	πιστὸς ἀνὴρ εὐχαρίστως φέρει τέκνων ἀποβολήν.
258	μὴ κρίνῃς φιλόσοφον ᾧ μὴ πάντα πιστεύεις.
259	διαβολὰς κατὰ φιλοσόφου μὴ παραδέχου.
260	ἐπιτήδευε κοινὸς ἀνθρώποις εὐεργέτης εἶναι.
261	ἀπευκτὸν ἡγοῦ καὶ τὸ δικαίως τινὰ κολάζειν.
262	μετ’ εὐθυμίας εἰ θέλεις ζῆν, μὴ πολλὰ πρᾶττε· πολυπραγ‐ μονῶν γὰρ κακοπραγμονῶν ἔσῃ.
263	ὃ μὴ κατέθου, μηδ’ ἀνέλῃς, οὐ γὰρ κατὰ τὸν αὐτάρκη πολιτεύῃ.
264a	ἀφεὶς ἃ κέκτησαι ἀκολούθει τῷ ὀρθῷ λόγῳ.
264b	ἐλεύθερος ἔσῃ ἀπὸ πάντων δουλεύων θεῷ.
265	ἀπαλλάττου τροφῆς ἔτι θέλων.
266	τροφῆς παντὶ κοινώνει.
267	ὑπὲρ τοῦ πτωχὸν τραφῆναι καὶ νηστεῦσαι καλόν.
268	ποτόν σοι πᾶν ἡδὺ ἔστω.
269	μέθην δὲ ὁμοίως μανίᾳ φυλάττου.
270	ἄνθρωπος γαστρὸς ἡττώμενος ὅμοιος θηρίῳ.
271	οὐδὲν φύεται ἐκ σαρκὸς ἀγαθόν.
272	αἰσχρᾶς ἡδονῆς τὸ μὲν ἡδὺ ταχέως ἄπεισιν, τὸ δὲ ὄνειδος παραμένει.
273	ἀνθρώπους ἴδοις ἂν ὑπὲρ τοῦ τὸ λοιπὸν τοῦ σώματος ἔχειν ἐρρωμένον ἀποκόπτοντας ἑαυτῶν καὶ ῥίπτοντας μέλη· πόσῳ βέλτιον ὑπὲρ τοῦ σωφρονεῖν;
274a	μεγάλην νόμιζε παιδείαν τὸ ἄρχειν σώματος·
274b	οὐ γὰρ παύσει ἐπιθυμίαν κτημάτων ἡ χρημάτων κτῆσις.
275	φιλόσοφον οὐδέν ἐστιν ὃ τῆς ἐλευθερίας ἀφαιρεῖται.
276	ἡδονὰς ἡγοῦ τὰς ἀναγκαίας ὡς ἀναγκαίας.
277	τὰ ἀγαθὰ μὲν ἔχειν πάντες εὔχονται, κτῶνται δὲ οἱ γνησίως τοῦ θείου λόγου μετέχοντες.
278	φιλόσοφος ὢν σεμνὸς ἔσο μᾶλλον ἢ φιλοσκώπτης.
279	σπάνιόν σου ἔστω σκῶμμα καὶ τὸ εὔκαιρον.
280a	ἄμετρος γέλως σημεῖον ἀπροσεξίας.
280b	σεαυτῷ διαχεῖσθαι πέρα τοῦ μειδιᾶν μὴ ἐπιτρέψῃς.
281	σπουδῇ πλείονι ἢ διαχύσει χρῶ.
282	ἀγὼν ὁ βίος ἔστω σοι περὶ τοῦ σεμνοῦ.
283	ἄριστον μὲν τὸ μὴ ἁμαρτεῖν, ἁμαρτάνοντα δὲ γινώσκειν ἄμεινον ἢ ἀγνοεῖν.
284	ἀλαζὼν φιλόσοφος οὐκ ἔστιν.
285	μεγάλην σοφίαν νόμιζε δι’ ἧς δυνήσῃ φέρειν ἀγνοούντων ἀπαιδευσίαν.
286	αἰσχρὸν ἡγοῦ λόγον ἔχων διὰ στόμα ἐπαινεῖσθαι.
287	σοφῶν ψυχαὶ ἀκόρεστοι θεοσεβείας.
288	ἀρχόμενος ἀπὸ θεοῦ πρᾶττε ὃ ἂν πράττῃς.
289	συνεχέστερον νόει τὸν θεὸν ἢ ἀνάπνει.
290	ἃ μαθόντα δεῖ ποιεῖν, ἄνευ τοῦ μαθεῖν μὴ ἐπιχείρει.
291	σαρκὸς μὴ ἔρα.
292	ψυχῆς ἀγαθῆς ἔρα μετὰ θεόν.
293	οἰκείων ὀργὰς δύνασθαι φέρειν κατὰ φιλόσοφον.
294	πιστοῦ πλοῦτος ἐγκράτεια.
295	ὅπερ μεταδιδοὺς ἄλλοις αὐτὸς οὐχ ἕξεις, μὴ κρίνῃς ἀγαθὸν εἶναι.
296	οὐδὲν ἀκοινώνητον ἀγαθόν.
297a	μὴ νόμιζε μικρότερον ἁμάρτημα ἄλλο ἄλλου.
297b	[πᾶν ἁμάρτημα ἀσέβημα ἡγοῦ.]
298	ὡς ἐπὶ τοῖς κατορθώμασιν τιμᾶσθαι θέλεις, καὶ ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασιν ψεγόμενος ἀνέχου.
299	ὧν τῶν ἐπαίνων καταφρονεῖς, καὶ τῶν ψόγων ὑπερόρα.
300	θησαυρὸν κατατίθεσθαι μὲν οὐ φιλάνθρωπον, ἀναιρεῖσθαι δὲ οὐ κατὰ φιλόσοφον.
301	ὅσα πονεῖς διὰ τὸ σῶμα, καὶ διὰ τὴν ψυχὴν πονέσας σοφὸς ἂν εἴης.
302	σοφὸν οὐδέν ἐστιν ὃ βλάπτει.
303	ὧν ἂν πράττῃς θεὸν ἐπικαλοῦ μάρτυρα.
304	ὁ θεὸς ἀνθρώπων βεβαιοῖ καλὰς πράξεις.
305	κακῶν πράξεων κακὸς δαίμων ἡγεμών ἐστιν.
306	οὐκ ἀναγκάσεις σοφὸν πρᾶξαι ὃ μὴ βούλεται μᾶλλον ἤπερ θεόν.
307	σοφὸς ἀνὴρ θεὸν ἀνθρώποις συνιστᾷ.
308	ὁ θεὸς τῶν ἰδίων ἔργων μέγιστον φρονεῖ ἐπὶ σοφῷ.
309	οὐδὲν οὕτως ἐλεύθερον μετὰ θεὸν ὡς σοφὸς ἀνήρ.
310	ὅσα θεοῦ κτήματα, καὶ σοφοῦ.
311	κοινωνεῖ βασιλείας θεοῦ σοφὸς ἀνήρ.
312	κακὸς ἀνὴρ πρόνοιαν θεοῦ εἶναι οὐ θέλει.
313	ψυχὴ κακὴ θεὸν φεύγει.
314	πᾶν τὸ φαῦλον θεῷ πολέμιον.
315	τὸ ἐν σοὶ φρονοῦν τοῦτο νόμιζε εἶναι ἄνθρωπον.
316	ὅπου σου τὸ φρονοῦν, ἐκεῖ σου τὸ ἀγαθόν.
317	ἀγαθὸν ἐν σαρκὶ μὴ ἐπιζήτει.
318	ὃ μὴ βλάπτει ψυχήν, οὐδὲ ἄνθρωπον.
319	φιλόσοφον ἄνθρωπον ὡς ὑπηρέτην θεοῦ τίμα μετὰ θεόν.
320	τὸ σκήνωμα τῆς ψυχῆς σου βαρύνεσθαι μὲν ὑπερήφανον, ἀποθέσθαι δὲ πραέως ὁπότε χρὴ δύνασθαι μακάριον.
321	θανάτου μὲν σαυτῷ παραίτιος μὴ γένῃ, τῷ δὲ ἀφαιρουμένῳ σε τοῦ σώματος μὴ ἀγανάκτει.
322	σοφὸν ὁ τοῦ σώματος ἀφαιρούμενος τῇ ἑαυτοῦ κακίᾳ εὐεργετεῖ, λύεται γὰρ ὡς ἐκ δεσμῶν.
323	ἄνθρωπον θανάτου φόβος λυπεῖ ἀπειρίᾳ ψυχῆς.
324	σίδηρον ἀνδροφόνον ἄριστον μὲν ἦν μὴ γενέσθαι, γενό‐ μενον δὲ σοὶ μὴ νόμιζε εἶναι.
325	οὐδεμία προσποίησις ἐπὶ πολὺν χρόνον λανθάνει, μάλιστα δὲ ἐν πίστει.
326a	οἷον ἂν ᾖ σου τὸ ἦθος, τοιοῦτος ἔσται σου καὶ ὁ βίος.
326b	ἦθος θεοσεβὲς ποιεῖ βίον μακάριον.
327	ὁ βουλευόμενος κατ’ ἄλλου κακῶς, φθάνει κακῶς πάσχων.
328	μή σε παύσῃ τοῦ εὐεργετεῖν ἀχάριστος ἄνθρωπος.
329	μηθὲν ὧν παραχρῆμα αἰτούμενος δῷς, πλείονος ἄξιον κρίνῃς τοῦ λαμβάνοντος.
330	κάλλιστα οὐσίᾳ χρήσῃ τοῖς δεομένοις προθύμως μεταδι‐ δούς.
331	ἀδελφὸν ἀγνωμονοῦντα πεῖθε μὴ ἀγνωμονεῖν καὶ ἀνιάτως ἔχοντα συντήρει.
332	εὐγνωμοσύνῃ πάντας ἀνθρώπους νικᾶν ἀγωνίζου.
333	νοῦν οὐ πρότερον ἕξεις πρὶν ἢ γνῷς οὐκ ἔχων.
334	αὐτάρκειαν ἄσκει.
335	τὰ μέλη τοῦ σώματος τοῖς οὐ χρωμένοις φορτία.
336	ὑπηρετεῖν κρεῖττον ἑτέροις ἢ πρὸς ἄλλων ὑπηρετεῖσθαι.
337	ὃν οὐκ ἀπαλλάττει ὁ θεὸς τοῦ σώματος μὴ βαρυνέσθω.
338	δόγμα ἀκοινώνητον οὐ μόνον ἔχειν ἀλλὰ καὶ ἀκούειν χαλεπὸν ἡγοῦ.
339	ὁ διδοὺς ὁτιοῦν μετ’ ὀνείδους ὑβρίζει.
340	κηδόμενος ὀρφανῶν πατὴρ ἔσῃ πλειόνων τέκνων θεοφιλής.
341	ᾧ ἂν ὑπουργήσῃς ἕνεκα δόξης, μισθοῦ ὑπούργησας.
342	ἐάν τι δῷς ἐπὶ τὸ αὐτὸ γνωσθῆναι, οὐκ ἀνθρώπῳ δέδωκας, ἰδίᾳ δὲ ἡδονῇ.
343	ὀργὴν πλήθους μὴ παρόξυνε.
344	μάθε τοίνυν τί δεῖ ποιεῖν τὸν εὐδαιμονήσοντα.
345	κρεῖττον ἀποθανεῖν λιμῷ ἢ διὰ γαστρὸς ἀκρασίαν ψυχὴν ἀμαυρῶσαι.
346	ἐκμαγεῖον τὸ σῶμά σου νόμιζε τῆς ψυχῆς· καθαρὸν οὖν
346	τήρει.
347	ὁποῖα δ’ ἂν ἐπιτηδεύσῃ ψυχὴ ἐνοικοῦσα τῷ σώματι, τοιαῦτα μαρτύρια ἔχουσα ἄπεισιν ἐπὶ τὴν κρίσιν.
348	ἀκαθάρτου ψυχῆς ἀκάθαρτοι δαίμονες ἀντιποιοῦνται.
349	πιστὴν ψυχὴν καὶ ἀγαθὴν ἐν ὁδῷ θεοῦ κακοὶ δαίμονες οὐκ ἐμποδίζουσιν.
350	λόγου περὶ θεοῦ μὴ παντὶ κοινώνει.
351	οὐκ ἀσφαλὲς ἀκούειν περὶ θεοῦ τοῖς ὑπὸ δόξης διεφθαρ‐ μένοις.
352	περὶ θεοῦ καὶ τἀληθῆ λέγειν κίνδυνος οὐ μικρός.
353	περὶ θεοῦ μηδὲν εἴπῃς μὴ μαθὼν παρὰ θεοῦ.
354	ἀθέῳ δὲ περὶ θεοῦ μηδὲν εἴπῃς.
355	περὶ θεοῦ λόγον ἀληθῆ ὡς θεὸν τίμα.
356	μὴ καθαρεύων ἀνοσίων ἔργων μὴ φθέγξῃ περὶ θεοῦ λόγον.
357	λόγος ἀληθὴς περὶ θεοῦ λόγος ἐστὶν θεοῦ.
358	πεισθεὶς πρότερον θεοφιλὴς εἶναι πρὸς οὓς ἂν πεισθῇς λέγε περὶ θεοῦ.
359	τὰ ἔργα σου θεοφιλῆ προηγείσθω παντὸς λόγου περὶ θεοῦ.
360	ἐπὶ πλήθους λέγειν περὶ θεοῦ μὴ ἐπιτήδευε.
361	λόγου περὶ θεοῦ φείδου μᾶλλον ἢ ψυχῆς.
362	ψυχὴν αἱρετώτερον ἢ λόγον εἰκῆ προέσθαι περὶ θεοῦ.
363a	θεοφιλοῦς ἀνδρὸς σώματος μὲν ἄρξεις, λόγου δὲ οὐ κυ‐ ριεύσεις.
363b	σοφοῦ σώματος καὶ λέων ἄρχει, τούτου δὴ μόνου καὶ
363b	τύραννος.
364	ὑπὸ τυράννου γινομένης ἀπειλῆς τίνος εἶ τότε μάλιστα μέμνησο.
365	λόγον οἶς οὐ θέμις ὁ λέγων περὶ θεοῦ προδότης θεοῦ νομιζέσθω.
366	λόγον περὶ θεοῦ σιγᾶν ἄμεινον ἢ προπετῶς διαλέγεσθαι.
367	ὁ λέγων ψευδῆ περὶ θεοῦ καταψεύδεται θεοῦ.
368	ἄνθρωπος μηδὲν ἔχων λέγειν περὶ θεοῦ ἀληθὲς ἔρημός ἐστιν θεοῦ.
369	θεὸν οὐκ ἔστιν γινώσκειν μὴ σεβόμενον.
370	οὐκ ἔστιν ὅπως ἀδικῶν τις ἄνθρωπον σέβοι τὸν θεόν.
371	κρηπὶς θεοσεβείας φιλανθρωπία.
372	ὁ προνοῶν ἀνθρώπων εὐχόμενός τε ὑπὲρ πάντων οὗτος ἀληθείᾳ θεοῦ νομιζέσθω.
373	θεοῦ μὲν ἴδιον τὸ σώζειν οὓς ἂν προαιρῆται.
374	εὐσεβοῦς δὲ τὸ εὔχεσθαι θεῷ σώζειν.
375	ὁπόταν εὐξαμένῳ σοι γένηται ὑπὸ τοῦ θεοῦ, τότε ἐξουσίαν ἔχειν ἡγοῦ παρὰ θεῷ.
376a	ἄξιος ἄνθρωπος θεοῦ θεὸς ἐν ἀνθρώποις.
376b	θεὸς καὶ υἱὸς θεοῦ τὸ μὲν ἄριστον, τὸ δὲ ἐγγυτάτω τοῦ ἀρίστου.
377	ἀκτήμονα κρεῖττον ἢ ἀκοινώνητον εἶναι πολυκτήμονα.
378	μὴ διδοὺς δεομένοις δυνατὸς ὢν οὐ λήψῃ δεόμενος παρὰ θεοῦ.
379	τροφῆς δεομένῳ μεταδιδόντος ἐξ ὅλης ψυχῆς δόμα μέν τι
379	βραχύ, προθυμία δὲ μεγάλη παρὰ θεῷ.
380	θεὸν οὐ νομίζοντος ὁ νομίζων καὶ οὐδὲν εἶναι πρὸς αὐτὸν ἡγούμενος οὐχ ἧττον ἄθεος.
381	τιμᾷ θεὸν ἄριστα ὁ τὴν ἑαυτοῦ διάνοιαν ἐξομοιώσας θεῷ εἰς δύναμιν.
382	θεὸς δεῖται μὲν οὐδαμῇ οὐδενός, χαίρει δὲ τοῖς μεταδιδοῦσι τοῖς δεομένοις.
383	πιστῶν ὀλίγοι μὲν ἔστωσαν οἱ λόγοι, ἔργα δὲ πολλά.
384	πιστὸς φιλομαθὴς ἐργάτης ἀληθείας.
385	ἁρμόζου πρὸς τὰς περιστάσεις ἵνα εὐθυμῇς.
386	μηδένα ἀδικῶν οὐδένα φοβηθήσῃ.
387	τύραννος εὐδαιμονίαν οὐκ ἀφαιρεῖται.
388	ὃ δεῖ ποιεῖν, ἑκὼν ποίει.
389a	ὃ μὴ δεῖ ποιεῖν, μηδενὶ τρόπῳ ποίει.
389b	πάντα μᾶλλον ἢ τὸ σοφὸς εἶναι ὑπισχνοῦ.
390	οὗ καλῶς πράττεις τὴν αἰτίαν ἀνάφερε εἰς θεόν.
391	οὐδεὶς σοφὸς ἀνὴρ κάτω που βλέπων εἰς γῆν καὶ τραπέζας.
392	τὸν φιλόσοφον οὐ τὸν χρηματισμὸν ἐλευθεροῦν δεῖ, ἀλλὰ τὴν ψυχήν.
393	ψεύδεσθαι φυλάττου· ἔστιν γὰρ ἀπατᾶν καὶ ἀπατᾶσθαι.
394	τίς θεὸς γνῶθι· μάθε τὸ νοοῦν ἐν σοί.
395	θεοῦ καλὸν ἔργον ἀγαθὸς ἄνθρωπος.
396	ἄθλιοι δι’ οὓς ὁ λόγος ἀκούει κακῶς.
397	ψυχὴν θάνατος οὐκ ἀπόλλυσιν ἀλλὰ κακὸς βίος.
398	πρὸς ὃ γέγονας εἰδὼς γνώσῃ σαυτόν.
399	οὐκ ἔστιν κατὰ θεὸν ζῆν ἄνευ τοῦ σωφρόνως καὶ καλῶς καὶ δικαίως πράττειν.
400	ἀνθρώπων ἀπίστων βίος ὄνειδος.
401	μήποτε λάθῃς σαυτὸν ἀγενεῖ φύσει μεταδιδοὺς λόγου θεοῦ.
402	ψυχὴν ἀπὸ γῆς πίστις ἀνάγει παρὰ θεόν.
403	σοφοῦ ψυχῆς μέγεθος οὐκ ἂν ἐξεύροις μᾶλλον ἤπερ καὶ θεοῦ.
404	ὅσα δίδωσιν ὁ θεὸς οὐδεὶς ἀφαιρεῖται.
405	ὃ παρέχει κόσμος βεβαίως οὐ τηρεῖ.
406	θεία σοφία ἡ τοῦ θεοῦ γνῶσις.
407	ἀκαθάρτῳ ψυχῇ μὴ τόλμα λέγειν περὶ θεοῦ.
408	ἀνδρὸς πεῖραν πρότερον ἔργων ἢ λόγων ποίει.
409	τὰ ὦτά σου μὴ παντὶ πίστευε.
410	οἴεσθαι μὲν περὶ θεοῦ εὐμαρές, λέγειν δὲ ἀληθὲς μόνῳ τῷ δικαίῳ συγκεχώρηται.
411	μὴ βασανίσῃς σου τῇ ψυχῇ τὸ σῶμα μηδὲ τὴν ψυχήν σου βασανίσῃς ταῖς τοῦ σώματος ἡδοναῖς.
412	ἔθιζε σεαυτὸν τῷ μὲν σώματι παρέχειν τὰ τοῦ σώματος σωφρόνως, τῇ δὲ ψυχῇ θεοσεβῶς.
413	τρέφε σου τὴν μὲν ψυχὴν λόγῳ θείῳ, τὸ δὲ σῶμα σιτίοις λιτοῖς.
414	χαίρειν ἔθιζέ σου τὴν ψυχὴν ἐφ’ οἷς καλὸν χαίρειν.
415a	ψυχὴ χαίρουσα ἐπὶ μικροῖς ἄτιμος παρὰ θεῷ.
415b	σοφοῦ ψυχὴ ἀκούει θεοῦ.
416	σοφοῦ ψυχὴ ἁρμόζεται πρὸς θεὸν ὑπὸ θεοῦ.
417	σοφοῦ ψυχὴ ἀεὶ θεὸν ὁρᾷ.
418	ψυχὴ σοφοῦ σύνεστιν ἀεὶ θεῷ.
419	καρδία θεοφιλοῦς ἐν χειρὶ θεοῦ ἵδρυται.
420	ψυχῆς ἄνοδος πρὸς θεὸν διὰ λόγου θεοῦ.
421	σοφὸς ἕπεται θεῷ καὶ ὁ θεὸς ψυχῇ σοφοῦ.
422	χαίρει τῷ ἀρχομένῳ τὸ ἄρχον, καὶ ὁ θεὸς οὖν σοφῷ χαίρει.
423	ἀχώριστόν ἐστιν τοῦ ἀρχομένου τὸ ἄρχον, καὶ θεὸς οὖν τοῦ σοφοῦ προνοεῖ καὶ κήδεται.
424	ἐπιτροπεύεται σοφὸς ἀνὴρ ὑπὸ θεοῦ, διὰ τοῦτο καὶ μα‐ κάριος.
425	ψυχὴ σοφοῦ δοκιμάζεται διὰ σώματος ὑπὸ θεοῦ.
426	οὐχ ἡ γλῶττα τοῦ σοφοῦ τιμία παρὰ θεῷ, ἀλλ’ ἡ φρόνησις.
427	σοφὸς ἀνὴρ καὶ σιγῶν τὸν θεὸν τιμᾷ [εἰδὼς διὰ τίνα σιγᾷ].
428	γαστρὸς καὶ τῶν ὑπὸ γαστέρα [ὁ] μὴ κρατῶν οὐδεὶς πιστός.
429	ἄνθρωπος ἀκρατὴς μιαίνει τὸν θεόν.
430	ἄνθρωπον θεοῦ γνῶσις βραχύλογον ποιεῖ.
431	πολλοὺς λόγους περὶ θεοῦ ἀπειρία ποιεῖ.
432	θεὸν ἄνθρωπος εἰδὼς οὐ πολλὰ κομπάζει.
433	ἐκλεκτὸς ἄνθρωπος ποιεῖ μὲν πάντα κατὰ θεόν, εἶναι δὲ
433	οὐχ ὑπισχνεῖται.
434	***************
435	ἄνθρωπος δὶς ἐμπιπλώμενος τροφῇ καὶ μηδέποτε μόνος κοιμώμενος νύκτωρ συνουσίας οὐ φεύγει.
436a	εἱμαρμένη πιστὸν οὐ ποιεῖ.
436b	εἱμαρμένη θεοῦ χάριτος οὐκ ἄρχει· εἰ δὲ μή, καὶ θεοῦ.
437	***************
438	πιστὸς ἀνὴρ τρέφεται ἐγκρατείᾳ.
439	γνῶθι ῥήματα καὶ κτίσματα θεοῦ καὶ τίμα κατ’ ἀξίαν τὸν θεόν.
440	***************
441	ψυχὴ πιστὴ ἁγνὴ καὶ σοφὴ καὶ προφῆτις ἀληθείας θεοῦ.
442	οὐκ ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεὸν οὐκ ἔχων ἐν ἑαυτῷ οἷον ὁ θεὸς θέλει.
443	φίλον ἡγοῦ τὸ ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ.
444	οὐκ ἀγαπῶν τὸν θεὸν οὐκ ἔσῃ παρὰ θεῷ.
445	ἔθιζε σεαυτὸν ἀεὶ ἀφορᾶν πρὸς τὸν θεόν.
446	ὁρῶν τὸν θεὸν ὄψῃ σεαυτόν.
447	ὁρῶν τὸν θεὸν ποιήσεις τὸ ἐν σοὶ φρονοῦν ὁποῖον ὁ θεός.
448	σέβου τὸ ἐν σοὶ καὶ ταῖς τοῦ σώματος ἐπιθυμίαις μὴ καθυβρίσῃς.
449	ἀσπίλωτόν σου τὸ σῶμα τήρει ὡς ἔνδυμα τῆς ψυχῆς παρὰ θεοῦ, ὡς καὶ τὸν χιτῶνά σου τηρεῖς ἀσπίλωτον ἔνδυμα ὄντα τῆς σαρκός.
450	σοφοῦ διάνοια θεοῦ ἔνοπτρον.
451	ἀκολάστῳ ψυχῇ μὴ τόλμα λέγειν περὶ θεοῦ.
452	Ἀγωνιζόμενος ὑπὲρ οὗ ἀδίκως ἔπραξας δὶς ἀδική‐ σεις.
453	ἄρχων μὲν ἐπιτήδευε πραῢς εἶναι, ἀρχόμενος δὲ μεγαλόφρων.
454	βασιλεῖ συμβούλευε τὰ συμφέροντα τῇ ἀρχῇ.
455	βασιλεῖ μὴ ἐπιχείρει συγγίνεσθαι μὴ δυνάμενος δυσωπεῖν βασιλέα.
456	βασιλεῖ καλῶς χρώμενος ἄρξεις βασιλέως.
457	βασιλέα φρόνησις οὐ διάδημα ποιεῖ.
458	νοῦς ἐστι τὸ ἄρχον.
459	ὁ βασιλεύων ἀνθρώπων καλῶς βασιλεύεται ὑπὸ θεοῦ.
460	βασιλεῖ πιστὸς ὢν βασιλεὺς ἔσῃ.
461	κυνικοῦ ἀνδρὸς ἄσκησις μὲν ἀγαθή, βίος δὲ οὐ προηγούμενος.
462	κυνικοῦ μὴ τὸ σχῆμα ἀποδέχου ἀλλὰ τὴν μεγα‐ λοψυχίαν ζήλου.
463	κυνικὸς ἀληθὴς βασιλεὺς ἀνεπίφθονος.
464	κυνικὸς ἀληθὴς τὸν κόσμον οἶκον ἡγεῖται.
465	ᾧ ἂν ἕλῃ βίῳ πρᾶττε τὰ ἀκόλουθα.
466	πρὸς τὴν ἄκραν εὐδαιμονίαν αὐτάρκης ἀρετή.
467	πλούσιον μόνον νόμιζε τὸν σοφόν.
468	ὧν ἀρετὴ αἰτία, τούτων οὐδενὶ φαῦλον πρόσεστιν.
469	ὧν κακία αἰτία, τούτων καθαρεύσει σοφὸς ἀνήρ.
470	τὰ καλὰ ποιεῖν μὲν καλόν, ὑπισχνεῖσθαι δὲ αὔθαδες.
471	ἃ δεῖ πράττειν ἐν περιστάσει, μὴ πράξῃς προηγου‐ μένως.
472	ὑπὲρ ὧν θέλεις ζῆν, ὑπὲρ τούτων καὶ ἀπόθανε.
473	οὐχ ὁ θάνατος κακόν, ἀλλὰ τὸ μὴ δύνασθαι γεν‐ ναίως ἀποθανεῖν.
474	μηδὲν τῶν μεταξὺ ἀρετῆς καὶ κακίας ἀγαθὸν ἡγοῦ.
475	οὐδὲν κακόν, ὃ μὴ αἰσχρόν.
476	ὀργὴ λογισμὸν ἐκπλήττει.
477	ὁ φθονῶν ἑαυτὸν ζημιοῖ.
478	ἀνθρώποις χρῶ ὡς κοινωνοῖς καὶ πολίταις θεοῦ.
479	μᾶλλον τοῖς μὴ δυναμένοις σε ἀμείβεσθαι χαρίζου.
480	οὐδεὶς ἂν γένοιτο εὔλογος, ὅπου λογισμὸς τοῦ ποιῆσαι αἰσχρόν.
481	ἀρχὴ πατρίδος ἐπιμελείας ἀρίστη ἡ ἑαυτοῦ ἐπιμέ‐ λεια.
482	μεγάλως εὐεργετεῖ πατρίδα ὁ σπουδάσας ἀγαθὸς εἶναι πολίτης.
483	ἀναθημάτων ἄριστον ἐν πόλει πολιτῶν ἀνδραγαθία.
484	πατρίδος εὐεργέτης ἀνὴρ σοφός.
485	οὐ σῴζεται μέρος ἄνευ τοῦ ὅλου.
486	ἄριστα τιμᾷ γονεῖς ὁ μάλιστα γονέων ἐπιμελούμενος.
487	εὐχάριστος γονεῦσιν ἄνθρωπος θεοφιλής.
488	θεραπεύει θεὸν ὁ θεραπεύων γονεῖς.
489	οὐκ ἔστιν εὐσεβέστερον ἀνάλωμα τοῦ εἰς γονεῖς.
490	ὁποίους ἂν ἀξιοῖς σοι παῖδας εἶναι, τοιοῦτος ἔσο τοῖς γονεῦσι.
491	ἀχάριστος γονεῦσιν ἄνθρωπος ἀσεβής.
492	εὐχῆς οὐκ ἀκούει θεὸς γονέων οὐκ ἀκούοντος.
493	γονέων ὀργὰς φέρειν εὐσεβές.
494	γονέων πείθου μὲν μᾶλλον τῷ πατρί, θεράπευε δὲ τὴν μητέρα.
495	γονεῦσιν ἀποπιμπλᾶσι τὸν θυμὸν καλὸν ὑπείκειν.
496	ἀναγκαιότατον τὸ φιλάδελφον ἡγοῦ.
497	αἱ μὲν ἄλλαι φιλίαι φθονοῦνται, ἀδελφὸς δὲ ἀδελφὸν εὐθύνεται μὴ φιλῶν.
498	καλὸν ἀδελφῷ καὶ ζωῆς καὶ θανάτου ἰσομοιρεῖν.
499	οὐδὲν οἰκειότερον σωφροσύνης γάμῳ.
500	ὅρα τὴν γυναῖκα ὡς μέρος σεαυτοῦ.
501	αἰδούμενος τὴν γαμετὴν σῴζεις [ἀνήρ].
502	ἀνὴρ καὶ γυνὴ ἑνὸς ζῴου τελείου μέρη.
503	τιμάτω μὲν ὁ ἀνὴρ τὴν γυναῖκα ὡς προστάτιν, ἡ γυνὴ δὲ τὸν ἄνδρα ὡς κηδεμόνα.
504	μηδὲν κτῆμα ἔστω τοῦ ἀνδρός, ὃ μὴ καὶ τῆς γυναικός ἐστιν.
505	ἁμαρτήματα γυναικῶν ἀνδρῶν ἀπαιδευσίαι.
506	ἀνὴρ ἀρχέτω γυναικός, ἀλλὰ μὴ τυραννείτω.
507	ἀνδρὸς ἀκρασία γυναῖκα ἀπόλλυσιν.
508	γυναικὸς ἄρχειν ἱκανὸς ὁ σώφρων ἀνήρ.
509	οἱ δι’ ἡδονὴν παιδοποιούμενοι ὑβρίζουσι τὰς παιδο‐ ποιΐας.
510	λαγνεία κόρου περίσσευμα.
511	προὶξ πολλὴ τέκνα βελτίονα οὐ ποιεῖ.
512	χαλεπώτερον πλουσιωτέρας ἄρξεις.
513	γυνὴ φιλόκοσμος οὐ πιστή.
514	γυνὴ τὸν ἑαυτῆς ἄνδρα νόμον ἡγείσθω τοῦ βίου.
515	ὁ ἀνὴρ τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα πείθεσθαι αὑτῷ ποιείτω.
516	ὁ ἐπιγαμῶν τέκνοις μὴ εὐδοκιμείτω.
517	ὅταν ἀρκῇ τέκνοις, ἀρκοῦ καὶ ἀφροδισίοις.
518	ὠμότατος τεκνοκτόνος ὁ τὰ μηδὲν ἠδικηκότα τέκνα ἀναιρῶν.
519	τοῦς παῖδας τρέφε ὡς ὑπηρέτας θεοῦ ἐσομένους.
520	εὔχου σοι μὴ γίνεσθαι τέκνα ἢ κακὰ γίνεσθαι.
521	ὁποία ἂν ᾖ σου ἡ γυνή, τοιοῦτος ἔσται σου καὶ ὁ οἶκος.
522	οὐ σεαυτῷ μόνῳ τέκνα γεννήσας μέμνησο ὅτι θνητὰ γεννᾷς.
523	μὴ δυνάμενος φέρειν τέκνων ἀποβολὴν μὴ παιδο‐ ποιοῦ.
524	φύσις μεγάλη ἐπιμελουμένη βελτίων γίνεται, ἀμελου‐ μένη δὲ χείρων.
525	μεγάλη φύσις μεγάλης δεῖται καὶ τῆς ἐπιμελείας.
526	μεγάλη φύσις ἡ πρὸς ἀρετὴν εὖ πεφυκυῖα.
527	ἡ ἐπ’ ἄκρον εὐφυΐα σφαλερά.
528	ὁ κακῶς εὐφυΐᾳ χρησάμενος ἀχάριστος τῇ φύσει νομιζέσθω.
529	ἀσφαλὴς φύσις μεγάλων οὔτε ἀγαθῶν οὔτε κακῶν αἰτία.
530	χαλεπώτερον σοφιστοῦ εἰς τὸ διαφθεῖραι νέου ψυχὴν ὄχλος ἐπαινῶν.
531	φυλάττου φαύλων ἐπαίνους.
532	οὐδὲν ὤνιον μέγα ἀνάθημα.
533	λόγος ὀρθὸς ὅμοιος θεῷ, διὰ τοῦτο καὶ ἄπρατος.
534	ὁ τοῖς πολλοῖς πειρώμενος ἀρέσκειν πολλοῖς ὅμοιος.
535	πλῆθος φιλοσόφων οὐκ ἂν ἐξεύροις.
536	γονέων διδάσκαλοι μείζους εὐεργέται.
537	ἐν παντὶ τοῦ δοκεῖν τὸ εἶναι λυσιτελέστερον.
538	ὃν οὐκ οἶδας πῶς ποτ’ ἔχει παιδείας, τοῦτον μήποτε τολμήσῃς λέγειν εὐδαίμονα.
539	οὐκ ἔστιν εὐγενῶς φιλοσοφεῖν πόνων μὴ καταφρονή‐ σαντα.
540	παίδευε σαυτόν, εἶτα τοὺς ἄλλους.
541	ἀνεύθυνος ὢν μὴ ἐπιχείρει νέων ἄρχειν.
542	παιδευτικὸς ἀνὴρ οὗτος εὐεργέτης μετὰ θεόν.
543	ἐλέγχων σεαυτὸν ὑπ’ ἄλλων οὐκ ἐλεγχθήσῃ.
544	ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ.
545	παιδευτικὸς θέλων εἶναι ἄσκει πραΰτητα.
546	ὁ βίος σου τοῖς παιδευομένοις ὑπόθεσις τῶν λόγων σου ἔστω.
547	τῶν δογμάτων σου τὰ ἔργα ἀπόδειξις ἔστω.
548	πλεονέκτει τῶν ἀρχομένων ἐν ἅπασι τοῖς πόνοις.
549	αἰσχρὸν προστάττειν ἃ μὴ ποιεῖς.
550	σαυτοῦ μὴ κρατῶν ἄλλων μὴ θέλε κρατεῖν.
551	κάλλιστον ἐφόδιον πρὸς ἀρχὴν τὸ ἄρχειν ἑαυτοῦ.
552	ἄρχε ἑκόντων.
553	χαλεπώτερον εὐγενῶν νέων ἄρχειν ἢ λεόντων.
554	ἐπιστάμενος ἄρχειν καὶ γυμνὸς ὢν ἄρξεις.
555	ἐν παντὶ ἀρχικώτατος ὁ φρονιμώτατος.
556	ἓν τὸ σοφώτατον ἐν τοῖς οὖσι καὶ ἄριστον· εἷς οὖν καὶ θεός.
557	τὸ μοναρχοῦν δεύτερον εἶναι οὐ πέφυκε.
558	μόνον αὐτῆς μονάδος ἐστὶν ὁ θεός.
559	ὁ τοῦ θεοῦ νοῦς αὐτοκίνητος καὶ ἀεικίνητος.
560	θεός ἐστιν οὐσία ἀΐδιος, μακάριος θεός, ἔστι τε πρὸ παντὸς χρόνου καὶ πάσης γενέσεως μακάριον.
561	πηγὴ πάντων καλῶν ὁ θεός ἐστιν.
562	ὁ θεὸς καθὸ νοῦς ἐστιν αὐτοκίνητος, κατ’ αὐτὸ δὴ
562	τοῦτο καὶ ὑφέστηκεν.
563	ὁ τοῦ θεοῦ νοῦς ὁ πρὸ πάντων σοφός.
564	τὸν αἵματος καὶ κνίσσης δεόμενον μὴ τόλμα λέγειν θεόν.
565	θεοῦ γνώμῃ σῴζεται τὰ σύμπαντα, θεοῦ δυνάμει δυνατὰ πάντα.
566	οὐσία θεοῦ δύναμις τῶν ὄντων τοῦ παθεῖν ἀνεπίδεκτος.
567	ἀπειρία θεοῦ πλῆθος ἐποίησε θεῶν.
568	βλὰξ ἄνθρωπος θεὸν ἀγνοῶν ξύλα καὶ λίθους τιμᾷ.
569	ἀδικοῦντα μὲν λαθεῖν δυνατόν, πίστιν δὲ λαβεῖν ὑπὲρ τοῦ λαθεῖν ἀδύνατον.
570	φυλάττου τὸν παρὰ τῶν ἀπίστων ἔπαινον.
571	ἐπαινεθέντες πόσοι ἀπώλοντο.
572	κρῖνε σεαυτὸν ὡς μηδὲν ἁμαρτεῖν καὶ οὐ μὴ κριθῇς.
573	ἀγὼν ὁ βίος ἔστω σοι περὶ τοῦ σεμνοῦ.
574	οὐκ ἔστιν ἅμα δουλεύειν ἡδονῇ καὶ θεῷ.
575	κατ’ ἀξίαν δουλεύων ἄρξεις τῶν τοῦ θεοῦ.
576	ὁποῖον ἂν ᾖ σου τὸ ἄρχον, τοιοῦτος ἔσῃ.
577	γνῶθι θεόν, ἵνα γνῷς καὶ σαυτόν.
578	τιμὴ μεγίστη θεῷ θεοῦ γνῶσις ἐν σιγῇ.
579	ὁμοίωσις θεοῦ παντὸς τοὐναντίου ἀποφυγή.
580	ἑαυτὸν αἰδοῦ μετὰ θεόν.
581	εὐκαίρει τῷ θεῷ.
582	δικαίου διανοίας θεὸς ἡγεμών ἐστιν.
583	τιμῶν τὸν θεὸν τίμα ἃ καὶ ὁ θεός.
584	εὐχῆς οὐκ ἀκούει θεὸς σπουδαίως δεομένων οὐκ ἀκούοντος.
585	σεαυτῷ δεῖ πίστιν ἐπιφέρειν μετὰ θεὸν λόγον θεοῦ.
586	ὡς πρέπει λέγε περὶ θεοῦ.
587	πιστὸς ἀνὴρ ἑνὶ λατρεύει τῷ ἐπὶ πᾶσι.
588	γαστρὸς καὶ τῶν ὑπὸ γαστέρα μὴ κρατῶν οὐδὲ εἷς πιστός.
589	σοφὸς ἀνὴρ καὶ σιγῶν θεὸν τιμᾷ.
590	καθαρὰν τὴν ψυχὴν ἔχων ἀνοσίων ἔργων λέγε περὶ θεοῦ καὶ ἄκουε.
591	ψυχὴν ἀγαθὴν καὶ πιστὴν ἐν ἐννοίαις θεοῦ οὖσαν κακοὶ δαίμονες οὐκ ἐμποδίζουσιν.
592	φίλον ἡγοῦ τὸ ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ.
593	μόνον οἰκεῖον ἡγοῦ τὸ ἀγαθόν.
594	μηδὲν ἴδιον κτῆμα νομιζέσθω φιλοσόφου.
595	ἄριστον μὲν τὸ μὴ ἁμαρτάνειν, ἁμαρτόντα δὲ ἄμεινον μηνύειν ἢ κρύπτειν.
596	νομιζέσθω σοι ἁμάρτημα εἶναι καὶ τὸ διανοηθῆναι ἁμαρτεῖν.
597	πᾶν ὃ ἂν διανοηθῇς ὥστε ποιῆσαι, πεποίηκας αὐτὸ τῇ ψυχῇ.
598	οὐκ ἐκφεύξῃ ἁμαρτίαν ἀναλώμασι.
599	πολύθεος ἄνθρωπος ἄθεος.
600	ὧν ἂν ἐπιθυμήσῃς, τούτων νόμιζε δοῦλος εἶναι.
601	αἰσχρὸν νόμιζε τὸ διανοηθῆναι τὸ αἰσχρόν.
602	μὴ πλείονα κτῶ ὧν τὸ σῶμα ἐπιζητεῖ.
603	οὐ γέγονας ἐντρυφήσων τῇ τοῦ κόσμου παρασκευῇ.
604	ἄνθρωπος δουλεύων ἡδονῇ δουλεύει κακῷ δαίμονι.
605	κακοὺς ἀνθρώπους μένει ὁπόσα οὐ προσδοκήσουσι.
606	δικαιοσύνην ἔργῳ μᾶλλον ἢ λόγῳ ἄσκει.
607	τὰ δίκαια ποίει καὶ πρὸς τοὺς ἀδικεῖν σε πειρωμένους.
608	μηδένα ἀδικῶν οὐδένα φοβηθήσῃ.
609	ὑπὸ τῶν πλησίον ἀνέχου ψευδόμενος.
610	σπουδὴ πλειόνων ἐπιμεμφὴς γίνεται.

t

1

2

3

4

5

6

7a

7b

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

41

42

43

44

45

46a

46b

47

48

49

50

51

52

53

54

55

56

57a

57b

58

59

60

61

62

63

64

65

66

67

68

69

70

71a

71b

72

73

74

75a